Pitagoras (gr. Πυθαγόρας, Pythagoras, ur. około 582 na Samos, zm. około 493 p.n.e.) Wielki grecki filozof, którego dziś w większości znamy tylko w powiązaniu ze sformułowanym przez niego twierdzeniem matematycznym. Twierdzeie to jest najlepszym przykładem używania filozofii w praktyce, ponieważ filozofia napełniała wszystkie inne dziedziny, którymi Pitagoras i jego uczniowie się zajmowali, dla przykładu: Biologię, Muzykę, Matematykę, Geometrię, Astronomię, Medycynę itd. Pitagoras był pierwszym, który użył słowa filozof. Zdarzyło się to, kiedy jego uczniowie nazwali go Mędrcem i on w odpowiedzi skromnie temu zaprzeczył, ponieważ nie czuł się jak Mędrzec, ale tylko jak ten, który kocha Mądrość - Philo Sophos. Porfiriusz, a także słynny Diogenes Laertios, opisali jego żywot wieki po jego śmierci.

Czytaj więcej...

W okresie zanurzonym we mgle historii, w jońskim mieście leżącym u ujścia rzeki Meander, w dawnej Zatoce Latmijskiej, będącej kulturową perłą starożytnej epoki, w czasach, gdy jeszcze nie narodziła się szkoła Pitagorejska, w Priene pod Akropolem, urodził się Bias, jeden z siedmiu mędrców. Jego narodziny niektórzy datują około roku 620-600 p.n.e., a dożyć miał lat 70.

Bias był wspominany nie tylko przez Heraklita, Platona, ale także później przez perypatetyków jak Diogenes Laertios lub Satyros z Kallatydy oraz przez historyków takich jak Herodot, dzięki którym możemy przynajmniej zbudować ogólny zarys postacisłynnego filozofa. Bias należał do klasycznych miłośników mądrości mających ogromny wpływ na ówczesną politykę i kulturę. 

Czytaj więcej...

II • 14

A chociażbyś miał żyć jeszcze trzy tysiące lat albo dziesięć tysięcy razy dłużej, przecież pamiętaj o tym, że nikt innego nie traci życia nad to, którym żyje, a innym nie żyje, jak tym, które traci. Najdłuższe więc równa się najkrótszemu. Teraźniejszość jest bowiem równa u wszystkich, a więc i to, co się traci, jest równe. Tak więc to, co się traci, przedstawia się jako pozbawione czasu co do długości. Nikt bowiem nie może stracić tego, co już przeszło lub co przyjdzie. Jakże bowiem można być pozbawionym tego, czego się nie ma? O tym więc dwojgu trzeba pamiętać: po pierwsze o tym, że wszystko od wieków w podobny sposób się dzieje i wciąż się powtarza, i o tym, że jest wszystko jedno, czy się będzie patrzyło na te same rzeczy lat sto czy dwieście, czy przez wieczność. I o drugim, że i człowiek bardzo stary, i ten, który ma umrzeć we wczesnej młodości, tracą po równo. Tylko teraźniejszości bowiem mają być pozbawieni (jeżeli można powiedzieć, że i ją posiadają), a nie traci się, czego się nie ma.

Czytaj więcej...

Większości z nas nazwisko to kojarzyć się może ze znanym ze szkolnych zajęć fizyki prawem, dotyczącym wytrzymałości materiałów ("sprężystości") - prawem Hooke'a.

Innymi słowy prawo Hooke'a odnosi się do często spotykanych w życiu sytuacji, kiedy to dane ciało ulega skróceniu lub wydłużeniu proporcjonalnie do siły z jaką działa na nie siła ściskająca lub rozciągająca. Wydawać by się mogło, że wiedza ta jest oczywista, dostępna dla każdego z nas na wyciągnięcie ręki. Być może dlatego tak mało uwagi zostało poświęcone Robertowi Hooke'owi. Zupełnie niesprawiedliwie, gdyż jest to jeden z największych eksperymentatorów XVII wieku.

Czytaj więcej...

1 • 11

Kiedy coś wzburzy moją duszę nienawykłą do wstrząsów, kiedy dotknie mnie albo jakaś niegodziwość, jak bywa często w życiu każdego człowieka, albo spotka mnie jakieś niewielkie niepowodzenie, albo inne kłopoty małej wagi, wymagające jednak wiele czasu, chronię się w swojej przystani spokoju, i podobnie jak utrudzone zwierzęta, spiesznym krokiem podążam do domu. Postanawiam zamknąć swe życie wśród własnych ścian: „niech mi nikt nie kradnie ani jednego dnia, gdyż nie powetuje mi niczym tak wielkiej straty. Niech moja dusza zajmie się tylko sobą, niech troszczy się tylko o siebie, niech nie czyni niczego, co nie należy do niej, niczego na poklask. Ukochajmy więc spokój, z dala od trosk prywatnych i publicznych”.

Czytaj więcej...

IV • 40

Zawsze patrz na wszechświat jako na jedno stworzenie, mające jedno ciało i jedną duszę. Pomyśl, jak wszystko dzieje się za jednym jego odczuciem, jak on wszystko tworzy za jednym popędem i jak wszystko jest przyczyną wszystkiego, co się dzieje. I jakie jest wzajemne powiązanie i splątanie wszystkiego.

Czytaj więcej...

Gdy się powie filozofia, często ludziom pojawi się postać z starożytnej Grecji, którą znamy pod imieniem Sokrates. Postać, którą możemy śmiało nazwać legendą filozofii, ponieważ pokonał to, czego my ludzie najbardziej się boimy, a jest to Czas. Każdy z nas boi się, że w jakiś sposób „nie wpisze się” w dzieje ludzkości, bez względu na skalę. Każdy z nas ma naturalny odruch zostawić po sobie ślad. Jeśli chodzi o ślad Sokratesa, zostawił go bez jakiegokolwiek zapisu, to znaczy nie został po nim jakikolwiek traktat filozoficzny czy dzieło, jak w przypadku wielu innych filozofów. Pomimo tego, Sokratesa bardzo dobrze znamy do dziś, ponieważ stał się żywą legendą, którą poznajemy dzięki jego słynnym uczniom jak Platon, Ksenofont, legenda, która wpłynęła i zmieniła bieg dziejów ludzkości. Ten artykuł nie jest o tym, jak postrzegamy Sokratesa w świetle historii, ale o tym, co Sokrates znaczy dla nas - ludzkości.

Czytaj więcej...

III • 1

Skończyła pieśń, a ja ciągle jeszcze w zasłuchaniu i podziwie trwałem, oczarowany pięknem jej wierszy. Upłynęła chwila zanim powiedziałem tak: 

- O, ukojenie prawdziwe dla duszy zmęczonej, pokrzepiłaś mnie mocą twoich argumentów i pięknem pieśni. I to tak bardzo, że nie myślę, że miałbym ugiąć się pod ciosami Fortuny. A więc nie tylko, że nie boję się owych mocniejszych lekarstw, o których mówiłaś, lecz najgoręcej pragnę o nich usłyszeć.

Czytaj więcej...