Orzeł jest ptakiem, którego życie jest związane ze światłem oraz takimi żywiołami jak ogień i woda. Charakteryzuje go nieustraszony lot, szybkość oraz brak strachu przed burzą i piorunami, które zazwyczaj są atrybutami Stwórcy. Orzeł jest również symbolem dziedziczonej przez pokolenia szlachetności, władzy i waleczności. Tak jak lew na ziemi, orzeł jest uważany za króla nieba. Mając skrzydła, przelatuje między jednym światem a drugim, wspierając i prowadząc dusze do celu.

Już w czasach prehistorycznych orzeł stanowił symbol siły i władzy. Przejęty przez chrześcijan w czasach krucjat, stał się elementem zdobiącym stroje wielu królów i innych władców w Europie. Orzeł z dwiema głowami stanowi dodatkowe podkreślenie siły symbolu.
W biblii orzeł jest związany ze Świętym Janem Ewangelistą ze względu na jego bezpośredni związek z inspirującym światłem intelektu (wiedzy).

W starożytnych Indiach orzeł kojarzy się z Garudą – wielkim mitycznym ptakiem słońca, o którym wspomina Ramajana (Dzieje Ramy) mówiąc o rumaku Wisznu. Wisznu to druga postać w Trójcy hinduistycznej, na którą składają się Brahma, Wisznu i Śiwa.
W Persji (Iran), orzeł symbolizuje zwycięstwo Persów nad wojskami znad morza Śródziemnego. Przelatując nad polem bitwy został odczytany jako dobry omen.

W Rzymie orzeł wyrasta prosto z berła Jupitera, by w ten sposób czynić swoją wolę wobec ludu. Bity na monetach, jawi się jako symbol legionów rzymskich oraz potęgi Imperium.

W Meksyku orzeł to pradawny bóg przyrody i wegetacji. Łączy się go z jaguarem, który jest symbolem tajemnych sił i ciemności. W porównaniu z nim orzeł to bóg-ptak, reprezentujący niebo i światło oraz niebiańską duszę. Orzeł przekazywał swoją moc wojownikom zwanym Orłami, którzy stanowili elitę wśród wojowników Azteków. Przywódca Azteków nosił strój przystrojony piórami orła, które też ozdabiały jego tron.